Największy kwiat zatopiony w bursztynie. Ma ponad 30 milionów lat, do tej pory był źle nazywany

Skamielina pochodzi z największego na świecie złoża bursztynu w Kaliningradzie na wybrzeżu Morza Bałtyckiego i została po raz pierwszy opisana 150 lat temu. Znajduje się obecnie w Federalnym Instytucie Nauk o Ziemi i Zasobów Naturalnych w Berlinie. Roślina ta o średnicy prawie trzech centymetrów to największy znany kwiat zatopiony w bursztynie (inkluzja kwiatowa). Zazwyczaj rozmiar takich okazów nie przekracza jednego centymetra. Ma od 34 do 38 milionów lat.

W trakcie opublikowanych 12 stycznia na łamach pisma naukowego „Scientific Reports” badań przeprowadzonych przez naukowców z Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie i Uniwersytetu Wiedeńskiego okazało się, że roślina została błędnie sklasyfikowana jako stewarcja (Stewartia L.), która należy do rodziny herbatowatych.

Dzięki zastosowaniu mikroskopu elektronowego badaczki dr Eva-Maria Sadowski z Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie oraz dr Christa-Charlotte Hofmann z Uniwersytetu Wiedeńskiego odkryły, że w bursztynie został utrwalony proces uwalniania z pręcików kwiatu – licznych ziaren pyłku kwiatowego. – To bardzo wyjątkowe znaleźć w bursztynie tak duży kwiat z pręcikami, w idealnym momencie – gdy są otwarte, aby uwolnić pyłek – powiedziała Sadowski.

Pyłek został starannie wydrapany z inkluzji za pomocą skalpela, a następnie jego ziarna zostały zbadane pod mikroskopem elektronowym. – Tylko bardzo duże powiększenie pozwala nam zobaczyć szczegóły morfologiczne ziaren pyłku, które mają zaledwie kilka mikrometrów – dodała Hofmann.

Cechy zbadanego pyłku kwiatowego pozwoliły przypisać tę skamielinę azjatyckiemu gatunkowi Symplocos, który obejmuje drzewa i krzewy z rodziny wrzosowców, występujące w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Jest to pierwszy zapis kopalny tego gatunku zatopionego w bursztynie bałtyckim.

Jak wskazano, obszar istniejącego miliony lat temu bałtyckiego lasu bursztynowego, porastały inne liczb egatunki roślin, których współcześni „krewni” występują tylko w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.

– Nasze nowe odkrycia, dotyczące tej niezwykłej i pięknej inkluzji kwiatowej, to dodatkowe elementy układanki, które pozwalają nam rozszyfrować florę bałtyckiego lasu bursztynowego i zrozumieć klimat przeszłości – powiedziała Sadowski. Jak dodała, „ta nowa wiedza pomaga nam uzyskać głębszy wgląd w lasy w historii Ziemi i zrozumieć ich ewolucję w czasie i przestrzeni”.

Wyniki badań zostały opisane .