Szczenię foki grenlandzkiej potrafi szybko zaadaptować się do trudnych warunków panujących w lodowatych morzach Arktyki – wynika z badań przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu St Andrews. Po 10-12 dniach są porzucane przez matkę, dlatego muszą nauczyć się nurkować i zdobywać pożywienie.
Naukowcy ze szkockiego Uniwersytetu St Andrews, przy użyciu rejestratorów, prześledzili trasy migracyjne dwóch populacji foki grenlandzkiej – jednej z Zatoki Świętego Wawrzyńca w Kanadzie, drugiej z Morza Grenlandzkiego.
Jak wykazały obserwacje, szczenięta tego gatunku potrafiły przemierzyć do 3500 kilometrów, korzystając z tras migracji podobnych do tych, które wcześniej pokonywały dorosłe osobniki. Badania opublikowane w „Royal Society Open Science” ujawniły, że w ciągu pierwszych 25 dni zachowania związane z nurkowaniem były podobne w obu badanych populacjach, prawdopodobnie dlatego, że foki wykształciły umiejętność wstrzymywania na długo oddechu i nurkowania.
Foki grenlandzkie
Z badań wynika, że szczenięta urodzone na Morzu Grenlandzkim nurkowały krócej i płycej oraz, że były bardziej związane z lodem morskim niż osobniki z Zatoki Świętego Wawrzyńca.
– Młode foki grenlandzkie, które śledziliśmy na Morzu Grenlandzkim, miały dostęp do lodu morskiego przez kilka miesięcy po urodzeniu, dzięki czemu nauczyły się nurkować wokół krawędzi lodu – mówił doktor James Grecian z Zakładu Badań Ssaków Morskich na Uniwersytecie St Andrews, główny autor badań. – Dla kontrastu, lód w Zatoce Świętego Wawrzyńca cofnął się znacznie wcześniej i zamiast za nim podążać urodzone tam foki nauczyły się lepiej nurkować, w środowisku bez lodu – dodał.
Jednakże, pomimo zdolności do nurkowania w środowisku bardziej wolnym od lodu, foki nadal polegają na nim jako na bezpiecznym miejscu do lęgu i wychowywania młodych. To podkreśla, jak bardzo wrażliwy jest ten gatunek na zasięg i występowanie pokrywy lodowej w Arktyce.
Doktor Grecian dodał, że szczenięta przestają jeść pokarm od matki, gdy mają zaledwie 10-12 dni. – Po tym czasie są pozostawiane i muszą radzić sobie same. Oznacza to, że muszą się nauczyć, jak zdobywać pożywienie i odbywać pierwsze wędrówki, gdy lód się załamuje – dodał.
Biologia gatunku
Dlaczego pokrywa lodowa jest tak ważna? Foki grenlandzkie rozmnażają się na lodzie i żerują wokół jego krawędzi, przemierzając tysiące kilometrów, aby podążać za nim, gdy ten cofa się w ciągu lata. To czyni je wrażliwymi na zanik lodu morskiego, spowodowany zmianami klimatu.
Foka grenlandzka (Pagophilus groenlandicus) to gatunek drapieżnego ssaka morskiego należącego do rodziny fokowatych. Naturalnym środowiskiem ich występowania są pola lodowe i zimne wody Arktyki, od Azji, przez Europę, do Ameryki Północnej. Występuje na terenie od Ziemi Północnej, przez północne wybrzeża Skandynawii i Islandii, wokół Grenlandii, po Labrador, Nową Fundlandię i wokół Ziemi Baffina.
Foka grenlandzka (zdjęcie poglądowe) Shutterstock
Źródło zdjęcia głównego: Shutterstock