Zakończyła się renowacja elewacji ponad 90-letniej kamienicy przy Wilczej w Śródmieściu. Budynek powstał w latach 30. XX wieku na potrzeby studenckiego zrzeszenia „Arkonia”, założonego w Rydze w czasie zaborów.
Jak informuje Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków dzięki pracom udało się przywrócić górnym partiom elewacji wyprawę tynkarską. Pokryto ją jasnym kolorem. Konserwację przeszły także dolne kondygnacje, wyłożone prostokątnymi płytami z piaskowca o żłobkowanej fakturze. Ponadto elewację oczyszczono z czarnych korozyjnych nawarstwień, glonów i drobnoustrojów. Usunięto też wtórne zaprawy cementowe i uzupełniono ubytki kamienia. Piaskowiec odzyskał dawne odcienie od szarości poprzez żółć, pomarańcz do różu.
Renowacji nie przeszły witryny lokali na parterze, ale te – jak informuje konserwator – są niezależne od wspólnoty mieszkaniowej zarządzającej kamienicą.
Dotacja na remont z urzędu miasta wyniosła około 175 tysięcy złotych, co stanowi około 48 procent wartości wykonanych prac.
Kamienica studenckiej korporacji „Arkonia”
Budynek przy Wilczej 60 wybudowano w latach 30. XX wieku. Jednak, jak przypomina stołeczny konserwator zabytków, działkę zakupiono kilka lat wcześniej. W 1923 roku członkowie akademickiej korporacji „Arkonia”, założonej w Rydze w 1879 roku, nabyli plac, aby zbudować na nim dom czynszowy na potrzeby stowarzyszenia przeniesionego po I wojnie światowej do Warszawy.
Celami „Arkonii”, zrzeszającej w Rydze polskich studentów tamtejszej politechniki, było krzewienie patriotyzmu, kształtowanie postaw moralnych młodzieży, godności osobistej i honoru, a także organizowanie życia towarzyskiego. Po przenosinach do Warszawy stowarzyszenie włączyło się w odbudowę odrodzonej państwowości. Członkami zrzeszenia byli m.in. projektant kamienicy przy Wilczej i willi Pod Skarabeuszem Adolf Ignatowicz-Łubiański, profesor Jan Nielubowicz, współtwórca polskiej transplantologii czy generał Władysław Anders.
Styl modernistyczny z elementami wystroju art deco
W 1929 roku na zakupionej działce znajdował się niewielki domek, który został wyburzony. Na jego miejscu wybudowano pięciopiętrową kamienicę. W 1936 również według projektu Ignatowicza-Łubiańskiego dobudowano czteropiętrową, zwieńczoną tarasem wschodnią część. Całość kamienicy prezentuje styl modernistyczny z elementami wystroju art deco. Budynek przetrwał II wojnę światową z licznymi uszkodzeniami elewacji i dachu. Po 1945 roku rozebrano budynek oficyny i naprawiono zniszczenia.
Przeczytaj też: Apteka przy Nowym Świecie otwarta dzięki wystawie. A co ze słynnymi meblami?
Dawna apteka przy Nowym ŚwiecieTomasz Zieliński/tvnwarszawa.pl
Źródło zdjęcia głównego: UM Warszawa
