Friedrich Merz i "zdrada" Emmanuela Macrona. Anonimowo urzędnicy mówią wprost

Kanclerz Niemiec Friedrich Merz próbował przekonać UE do wsparcia Ukrainy zamrożonymi rosyjskimi aktywami, jednak został niespodziewanie osłabiony przez zmianę stanowiska Emmanuela Macrona.
Francja, borykająca się z wysokim zadłużeniem i niepewnością polityczną, wycofała poparcie dla planu Niemiec, dołączając do Belgii i Włoch przeciw inicjatywie użycia aktywów.
Francusko-niemieckie napięcia dotyczą także przyszłości współpracy militarnej i handlowej, w tym umowy Mercosur, a także sporu o budowę nowego samolotu bojowego.
Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Interii

W tygodniach poprzedzających czwartkowy szczyt w Brukseli prezydent Francji nie sprzeciwił się publicznie niemieckiej propozycji dotyczącej zamrożonych rosyjskich aktywów.

Prywatnie, w kuluarach, ekipa Emmanuela Macrona wyraziła jednak wątpliwości co do jej legalności i ostrzegła, że jego zadłużony kraj będzie miał trudności z udzieleniem gwarancji w przypadku konieczności szybkiego zwrotu aktywów Moskwie.

W miarę jak kolejne kraje, w tym Włochy, stawały po stronie Belgii, gdzie znajduje się większość rosyjskich aktywów i której rząd od początku sprzeciwiał się temu planowi, Macron przyłączył się do niego, kładąc kres temu pomysłowi – opisuje „Financial Times”.

Media o kulisach decyzji ws. rosyjskich aktywów. „Macron zdradził Merza”

– Macron zdradził Merza i wie, że będzie za to musiał zapłacić cenę – powiedział, cytowany przez „Financial Times” wysoki rangą dyplomata UE, który miał bezpośrednią wiedzę o czwartkowych rozmowach.

– Ale jest tak słaby, że nie miał innego wyjścia, jak tylko poprzeć Giorgię Meloni – dodał anonimowy rozmówca brytyjskiego dziennika.

Impas podkreśla nową dynamikę między dwoma największymi mocarstwami Europy: Niemcami, które działają na zasadzie inicjatywy, a opieszałą Francją. Po dojściu Merza do władzy uwolnić miał on do biliona euro na wydatki na obronę i infrastrukturę w ciągu następnej dekady. Ale Paryż został sparaliżowany przez wysoki dług publiczny i niestabilność polityczną w drugiej połowie ostatniej kadencji Macrona – czytamy.

Ta nierównowaga zniweczyła nadzieje na gruntowne odświeżenie francusko-niemieckiej siły, która niegdyś napędzała niektóre z największych inicjatyw politycznych UE.

Bruksela. „Panuje poczucie, że Berlin jest głównym graczem”

W Brukseli panuje realne poczucie, że Berlin jest głównym graczem, a wpływy Francji są nikłe – powiedziała „FT” Georgina Wright, ekspertka ds. polityki europejskiej w paryskim think tanku Institut Montaigne.

Merz dążył do zamknięcia rozdziału po trzech latach niezdecydowania Niemiec pod rządami swojego poprzednika Olafa Scholza, który często był zmuszony wstrzymywać się od głosu w Brukseli z powodu podziałów w koalicji – schemat ten stał się znany jako „niemiecki głos”. Po tym, jak chadecy Merza wygrali wybory w lutym, priorytetem stało się dla niego odnowienie relacji z Francją.

Agenda ta obejmowała zobowiązanie do wzmocnienia europejskiej obronności w obliczu niepewnej administracji USA, zniesienie sprzeciwu Niemiec wobec energii jądrowej i ograniczenie regulacji UE. Od tego czasu niemiecki przywódca musiał jednak zmagać się z Macronem, który jest na finiszu swojej prezydentury i zmaga się z ograniczeniami – opisują autorzy tekstu w „Financial Times”.

– To całkowita zamiana ról między Macronem a Merzem – powiedział Mujtaba Rahman, dyrektor ds. Europy w Eurasia Group.

– Przez ostatnie cztery do pięciu lat w Pałacu Elizejskim panowała teza, że słabość Niemiec osłabiła zdolność Europy do działania – dodał.

– Teraz mamy kanclerza, który rozumie geopolitykę, który chce się zaangażować i zrobić więcej dla Europy… ale teraz to Paryż nie jest w stanie wywiązać się ze swojej części umowy – podsumował Rahman.

Niemcy i Francja spierają się o Mercosur

Kolejnym punktem zapalnym na szczycie była umowa handlowa UE-Mercosur z grupą krajów Ameryki Łacińskiej. Merz od miesięcy naciskał na podpisanie umowy do końca grudnia, grożąc głosowaniem, w którym Francja ryzykuje utratę poparcia.

Jednak centrowy, proeuropejski Macron po raz kolejny znalazł nieoczekiwanego sojusznika w osobie Giorgii Meloni, prawicowej eurosceptycznej premier Włoch, która zapewniła sobie kilkutygodniowe opóźnienie – pozbawiając Merza kolejnego politycznego zwycięstwa – wskazano w tekście.

Obie strony rzeczywiście zdają sobie sprawę, że relacje muszą być bardziej efektywne, że nie sprawdziły się za czasów Scholza – powiedziała Daniela Schwarzer, politolog z Fundacji Bertelsmanna w Berlinie.

– Ale Francja jest pod znacznie większą presją – i to powoduje, że fundamentalne różnice między tymi dwoma mocarstwami ponownie się ujawniają. Handel jest takim obszarem – dodała.

Zamiast przełomowej decyzji o wykorzystaniu zamrożonych aktywów Rosji Unia zgodziła się udzielić Ukrainie pożyczki w wysokości 90 mld euro wspieranej z budżetu UE.

Urzędnik z Pałacu Elizejskiego podkreślił w rozmowie z „FT”, że Macron odegrał kluczową rolę w zawarciu porozumienia: „Celem Francji zawsze było zapewnienie Ukrainie przejrzystości finansowej na kolejne dwa lata. Byliśmy otwarci na proponowane rozwiązania finansowe i pracowaliśmy nad znalezieniem rozwiązania, które pozwoliłoby osiągnąć ten cel”.

W piątek Politico oceniało, że w kontekście inicjatywy o wykorzystaniu rosyjskich aktywów, do czego nie doszło, przegranymi są szefowa KE Ursula von der Leyen i właśnie kanclerz Niemiec.

Źródło: „Financial Times”