Szerszenie Vespa velutina obserwowane są w Europie od 2004 r. Wiadomo, że mogą negatywnie wpływać na przyrodę naszego kontynentu, jednak ich dokładny wpływ pozostawał do tej pory zagadką.
Drapieżniki te rozprzestrzeniają się po Europie, stanowiąc dla zapylaczy – które i tak mierzą się już m.in. z niszczeniem siedlisk i chemikaliami – „dodatkowe zagrożenie” – wskazują badacze. Właśnie poznaliśmy w tej sprawie nowe dowody.
Szerzenie azjatyckie w Europie. Pożerają tysiące zwierząt
Badacze z angielskiego Uniwersytetu w Exeter przebadali szczątki szerszeni azjatyckich pod kątem tego, co można znaleźć w ich wnętrznościach. Wnioski, opublikowane na łamach „Science of the Total Environment”, są zaskakujące. Naukowcy znaleźli tam aż 1,4 tys. różnych gatunków zwierząt.
Okazuje się, że dieta inwazyjnych szerszeni w Europie jest bardzo elastyczna. To drapieżniki, ale niewybredne. Jak wynika z badań, polują na całą gamę pszczół, os, much, pająków, żuków, a także na ćmy czy motyle.
Niestety najczęstszym pożywieniem pochodzącego z Azji gatunku są pszczołowate z rodzaju Apis, do którego należy m.in. pszczoła miodna oraz trzmiel ziemny i trzmiel kamienny z rodzaju Bombus . To więc kolejne zagrożenie dla popularnych zapylaczy.
W Polsce ich jeszcze nie ma. Europa walczy z morderczym szerszeniem
„Ich dieta bardzo różni się w zależności od pory roku i regionu. To pokazuje, że są bardzo elastyczne” – wskazuje Siffreya Pedersen z Uniwersytetu w Exeter, główna autorka badania.
Szerszenie azjatyckie zaobserwowano już w większości krajów zachodniej Europy. W Polsce się jeszcze nie pojawiły. Najbliżej obserwowane były w Niemczech. Na Zachodzie władze już wydają rocznie miliony euro na usuwanie gniazd tych inwazyjnych drapieżników.
We wnętrznościach szerszeni zidentyfikowano szczątki prawdopodobnie aż 1449 różnych gatunków zwierząt, z czego ponad połowę udało się rozpoznać. To często „insekty, które pełnią kluczową rolę w zapylaniu roślin, rozkładzie materii i ograniczaniu liczby szkodników” – podają naukowcy.
Vespa velutina to duże szerszenie pochodzące z Chin. Z tego kraju prawdopodobnie dotarły do Europy. Prawdopodobnie ukryły się w transporcie ceramiki i skolonizowały kontynent począwszy od Francji.
Mają od 2 do 3 cm długości. Najmniejsze są robotnice, największa zaś królowa. Inwazyjny gatunek z Azji nie jest bardziej agresywny w stosunku do ludzi niż szerszenie europejskie. Użądlenie może być tak samo groźne jak w przypadku naszego rodzimego odpowiednika.
