W Indonezji odkryto nowe ptaki miodówki. Są zachwycająco piękne

Miodojady to ptaki najczęściej większe od amerykańskich kolibrów, aczkolwiek pamiętajmy, że także wśród nich zdarzają się gatunki rozmaitej wielkości. Hawańczyk o wadze poniże 2 gramów jest najmniejszym ptakiem świata, a gigancik ma już wielkość bogatki.

W wypadku miodojadów te różnice nie są aż tak wielkie, a ptaki nie zminiaturyzowały się w takim stopniu jak kolibry. Są jednak równie barwne jak kolibry i – tak jak one – stanowią grupę ważnych zapylaczy.

W tym gronie miodówki postawiły na wyjątkowo kontrastowe barwy. Ptaki te wyglądają doprawdy niesamowicie, a w oczy bije u nich najczęstsza kombinacja trzech kolorów: czerwonego, białego i czarnego. Wiele z tych ptaków ma czerwone głowy.

Do takich należy miodówka przepasana – ptak żyjący jedynie na kilku indonezyjskich wyspach archipelagu sundajskiego. To Banda, Babar i Tanimbar, wyspy leżące w okolicach Moluków, na zachód od Nowej Gwinei.

Miodówki są najszerzej rozpowszechnionym i najliczniejszym rodzajem miodojadów, ale rozrzucenie tych ptaków po wyspach, takich jak w archipelagu sundajskim, sprawia, że w izolacji tworzą one nowe formy. Zdaniem naukowców tu ewolucja dokonuje się na naszych oczach. Przez ostatnie 100 lat poznaliśmy aż 40 gatunków tych ptaków, a teraz dochodzi kolejny.

To nowe ptaki. Miodówka nie reaguje na odgłosy starych

Naukowcy zbadali 28 okazów muzealnych miodówki przepasanej i zanalizowali 21 nagrań dźwiękowych. Te analizy doprowadziły do uznania, że na wyspie Babai żyje jednak inny, acz podobny gatunek.

Różnice są subtelne, ale jednak znaczne. Nowa miodówka jest większa od krewniaczek o 10 proc., to dość dużo. Jej czarny deseń na piersi jest większy i rozleglejszy, wreszcie inne wydaje też dźwięki. Eksperymenty wykazały, że miodówki przepasane z wyspy Banda zupełnie nie reagują na głosy tych z Babar. To koronny argument, że mamy do czynienia z innym gatunkiem tych ptaków.

W efekcie naukowcy opisali nowy gatunek miodówki nazwanej Myzomela babarensis i endemicznej dla wyspy Babar i może okolicznych wysepek. Nie ma jeszcze nazwy polskiej, zapewne niebawem ją otrzyma.

To zwierzę niezwykłe, bowiem występuje także na terenach zdegradowanych przez człowieka. Nie kryje się tylko w głębi lasu, więc jest szansa, że na tej wyspie przetrwa.