Tym gadem jest wąż Eskulapa, uznawany dziś za symbol medycyny i sztuki lekarskiej, został tak nazwany na cześć greckiego boga uzdrawiania Asklepiosa. Mówi się, że w postaci pokojowego węża pokonał epidemię dżumy w Rzymie. Niejadowity wąż Eskulapa jest jednym z największych i najrzadszych gatunków w Polsce, a jednak wielu drży na jego widok.
Węże, dlaczego to muszą być akurat węże?! – mawiał Indiana Jones. Znasz polskie węże?
Na południu Polski roi się od węży
Ostatnio na facebook’owym profilu Nadleśnictwa Baligród zostało udostępnione zdjęcie węża. Na starym, spróchniałym pniu wił się wąż Eskulapa.
Ciepła dolina Sanu na pograniczu Nadleśnictw Lutowiska i Baligród to najważniejsza ostoja węża Eskulapa (Zamenis longissimus) w Polsce
Pracownicy Nadleśnictwa podpowiadają by szukać ich na stokach Otrytu i Tołsty. Gady znalazły tam swoje siedlisko.
200 węży żyjew Bieszczadach
Wąż Eskulapa jest gatunkiem niejadowitego węża z rodziny połozowatych. Jest jednym z największych węży w Polsce i Europie Środkowej. Węża tego rozpoznamy po błyszczącym ciele w kolorze od jasno brązowego do ciemnego oliwkowego, jaśniejszym po bokach i na głowie. Brzuch węża Eskulapa ma jednolicie kremowo-żółtą barwę.
Szacuje się, że polska populacja węża Eskulapa liczy 200 osobników. Wąż ten jest objęty ścisłą ochroną z powodu zagrożenia wyginięciem. Ma imponujące rozmiary. Zazwyczaj osiąga długość ciała od 140 do 160 cm, ale duże okazy mogą przekraczać nawet 200 cm. Jednak najdłuższy wąż Eskulapa zmierzony w Polsce miał 160 cm. Samce są na ogół nieco większe niż samice. Mimo że ma potężne rozmiary, wąż Eskulapa, nie jest jadowity i nie jest groźny dla człowieka. Porusza się bardzo szybko i cicho. Jest niezwykle aktywny w ciągu dnia i o zmierzchu oraz uwielbia intensywne wygrzewanie się na słońcu.
